مصوبه هیات وزیران پیرامون معیارهای آلایندگی واحدهای صنعتی و تولیدی
به گزارش میزان سنج، هیات وزیران در ایام پایانی سال ۱۴۰۱ به پیشنهاد کارگروهی متشکل از نمایندگان سازمان حفاظـت محـیـط زیست و وزارتخانـه هـای کشور، بهداشـت، صنعت، معدن و تجارت، وزارت اقتصاد و سازمان امور مالیاتی، معیارهای تعیین سطح آلایندگی واحدهای تولیدی صنعتی، معدنی و خدماتی آلاینده را تصویب کرد.
به گزارش میزان سنج به نقل از ایسنا، هیات وزیران به پیشنهاد کارگروهی متشکل از نمایندگان سازمان حفاظـت محـیـط زیست و همینطور وزارت بهداشـت، درمـان و آموزش پزشـکی، وزارت صنعت، معدن و تجارت، وزارت کشور و امور اقتصادی و دارایی (سازمان امور مالیاتی کشور) و به استناد اصل یکصدوسی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و ماده (۲۷) قانون مالیـات بـر ارزش افزوده (مصوب ۱۴۰۰) در جلسه تاریخ ۲۱ اسفند ۱۴۰۱ معیارهای تعیین سطح آلایندگی واحدهای تولیدی صنعتی، معدنی و خدماتی آلاینده را تصویب کرد.
این مصوبه که به امضای معاون اول رئیس جمهوری رسیده است، به وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، وزارت صنعت، معدن و تجارت، وزارت کشور، وزارت امور اقتصادی و دارایی، وزارت نفت، سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان ملی استاندارد ایران ابلاغ گردیده است.
طبق مصوبه مذکور معیارهای تعیین سطح آلایندگی واحدهای تولیدی، صنعتی، معدنی و خدماتی آلاینده به شرح زیر به تصویب رسیده است:
ماده ۱- در این آئین نامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح در ارتباط با کار می روند:
۱- قانون: قانون مالیات بر ارزش افزوده (مصوب ۱۴۰۰)
۲- سازمان: سازمان حفاظت محیط زیست.
۳- واحد آلاینده: واحدهای تولیدی، صنعتی، معدنی و خدماتی آلاینده که به تشخیص سازمان، حدود مجاز و استانداردهای محیط زیستی را رعایت نمی کنند.
۴- شاخص آلایندگی: معیارهایی برپایه شدت، مدت و نوع آلایندگی جهت تعیین نرخ عوارض واحد آلاینده.
۵- پایش: بررسی وضعیت آلایندگی محیط زیستی واحد آلاینده که از راه انجام پایش ادواری ادارات کل حفاظت محیط زیست استان ها، خوداظهاری از راه لابراتوار معتمـد یا داده های سامانه پایش برخط صورت می گیرد. در موارد تناقض نتایج خوداظهاری با اندازه گیری های انجـام شـده توسط اداره کل حفاظت محیط زیست استان، اندازه گیری انجام شده توسط اداره کل حفاظت محیط زیست استان، ملاک عمل است.
۶- واحدهای مشمول خوداظهاری: واحدهایی که طبق تبصره (۴) ماده (۱۱) قانون هوای پاک (مصوب ۱۳۹۶) و تبصره (۲) ماده (۱۸) قانون محافظت از خاک (مصوب ۱۳۹۸) و مطابق با ضوابط خوداظهاری در پایش آلایندگی، موظف به انجام خوداظهاری در پایش هستند.
۷-واحدهای مشمول نصـب پـایش بـرخط: واحـدهایی که طبق تبصره (۳) مـاده (۱۱) قانون هوای پاک (مصوب ۱۳۹۶) موظف به نصب سامانه پایش برخط هستند.
ماده ۲- واحدهای تولیدی، صنعتی، معدنی و خدماتی که به تشخیص سازمان حـدود مجـاز را مطابق استانداردهای محیط زیستی مندرج در مصوبات زیر رعایت می کنند، مشمول این آیین نامـه نمی شوند:
۱- حد مجاز انتشار آلاینده های هوا در صنایع مبحث تصویب نامه شماره ۸۴۴۱۱/ت۵۵۱۸۱هـ تاریخ ۲۷ شهریور ۱۳۹۷.
۲- حدود مجاز آلودگی صوتی مبحث آئین نامه اجرایی ماده (۲۹) قانون هوای پاک موضـوع تصویب نامه شماره ۸۴۴۰۱/ ۵۵۰۶۹هـ تاریخ ۲۷ شهریور ۱۳۹۷ و اصلاحات بعدی آن.
۳- استانداردهای خروجی فاضلاب (موضـوع ابلاغیـه شـماره ۱۵۲۷-۳۲ تاریخ ۳۰ مرداد ۱۳۷۳ سازمان حفاظت محیط زیست، موضـوع ماده (۵) آئین نامه پیشگیری از آلودگی آب موضـوع
تصویب نامه شماره ۷۱/۱۸۲۴۱هـ تاریخ ۱۶ خرداد ۱۳۷۳).
۴- حـدود مجـاز آلودگی خاک (موضـوع ابلاغیـه شـماره ۹۹/۱۰۰/۱۸۵۹۶ تاریخ ۲۷ مرداد ۱۳۹۹ سازمان حفاظت محیط زیست، مبحث ماده (۱۱) قانون محافظت از خاک (مصوب ۱۳۹۸)
ماده ۳- شاخص و نرخ عوارض آلایندگی واحدهای آلاینده، به شرح جدول زیر محاسبه می شود:
ماده ۴- عدد شاخص آلایندگی واحدهای مشمول نصب سامانه پایش بر خط یا انجام خوداظهاری مستند به عرضه نتایج حاصل از پایش، به شرح جدول زیر محاسبه می شود:
مصوبه فوق، ۹ تبصره دارد.
ماده ۵- مرجع اعلام نام واحد آلایندهو دستورالعمل محاسبه نرخ آلایندگی آن، پایگاه اطلاعاتی واحدهای آلاینده سازمان مبحث تبصره (۳) ماده (۲۷) قانون است. در این پایگاه نحوه محاسبه معیارها و تعیین سطح و نرخ آلایندگی واحد، برای همان واحد، مشخص و قابل دسترس است.
این ماده هم دارای سه تبصره است.
ماده ۶- واحدهایی که در یک دوره موفق به کاهش نرخ آلایندگی به حداقل یک سطح پایین تر (معادل نیم درصد) شوند، در دوره بعدی مشمول پرداخت یک نرخ پایین تر عوارض آلایندگی خواهند بود (حداکثر دوبار).
تبصره - طرح (پروژه ها و اقدامات لازم جهت کاهش شاخص آلایندگی واحدهای تولیدی، صنعتی، معدنی و خدماتی در داخل هر واحد که جزئی از فرایند بهره برداری هستند، باوجود افزایش ظرفیت از شمول ضوابط و معیارهای استقرار واحدها و فعالیتهای صنعتی و تولیدی و ارزیابی اثرات محیط زیستی مستثنی هستند.
ماده ۷- وزارت کشور موظف است به صورت سالانه گزارش در ارتباط با نحوه هزینه کرد عوارض موضـوع این آئین نامه و میزان کاهش و رفع آلایندگی ناشی از آنرا به صورت عمومی منتشـر و به هیات وزیران عرضه کند.
ماده ۸- دستگاههای مبحث ماده (۴۰) قانون، که عوارض آلایندگی را دریافت و مصرف می کنند، مکلفند حداقل ۵۰ درصد از عوارض آلایندگی را برای به سازی، توسعه و نگهداری فضای سبز، توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی با اولویت های تکنولوژی های جدید، مدیریت پسماند، کاهش و رفع آلودگی، پایش آلودگی و تصـفیه و بازچرخانی فاضلاب، بهینه ســازی مصـرف آب و انرژی در ســاختمـان هـا و اماکن عمومی با نظارت و تأییـد سـازمـان و با همکاری وزارتخـانـه هـای بهداشـت، درمان و آموزش پزشکی و کشور هزینه و گزارش آنرا سالیانه به شورای برنامه ریزی و توسعه استان مربوط اعلام کنند. "
منبع: میزان سنج
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
جدیدترین ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران در مورد این مطلب