در گفت وگو با میزان سنج عنوان شد
راهکارهایی برای مدیریت اقتصادی بهتر مرغداران
میزان سنج: عضو هیأت علمی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، بهینه سازی سن کشتار مرغ را یکی از با اهمیت ترین اقدامات برای بهبود مدیریت اقتصادی واحدهای تولیدی طیور دانست.
به گزارش میزان سنج به نقل از ایسنا، مرغ به عنوان یکی از اصلی ترین منابع پروتئین در سبد غذایی خانوار ایرانی، از اهمیت ویژه ای برخوردارست. این محصول به سبب قیمت مناسب تر نسبت به دیگر انواع گوشت، به شکل گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. اما گاهی نوسانات قیمت مرغ و چالش های تولید و توزیع آن، همیشه دغدغه مصرف کنندگان و تولیدکنندگان بوده است.
افزایش قیمت نهاده هایی مانند ذرت و سویا، که بخش عمده ای از جیره غذایی مرغ را می سازند، بطور مستقیم بر قیمت تمام شده مرغ تاثیر می گذارد. دولت با تامین نهاده های دامی به قیمت مناسب، تلاش می کند تا هزینه های تولید مرغ را کم کند و البته که کاهش سن کشتار مرغ، گامی بزرگ به طرف صرفه جویی در صنعت مرغداری است که همچون مزایای این کاهش سن کشتار صرفه جویی در مصرف دان است که با کاهش سن کشتار، میزان مصرف دان در هر قطعه مرغ بطور قابل توجهی کاهش پیدا می کند که این امر به مفهوم صرفه جویی قابل توجه در هزینه های تولید است. این اقدام همین طور افزایش راندمان، کاهش هزینه های نگهداری و کاهش ضایعات را به همراه دارد.
سید عبداله حسینی- عضو هیأت علمی موسسه تحقیقات علوم دامی کشور- در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به این که صنعت مرغداری کشور هم اکنون از ثبات نسبی برخوردار است، اظهار داشت: مرغداران می توانند با مدیریت بهتر سن کشتار، در بهبود اقتصاد واحد تولیدی خود، قدمهای موثری بردارند.
وی اضافه کرد: حالا متوسط سن کشتار در ایران ۴۸ روز است، در صورتیکه این میزان برای کشور پیشرفته ای مانند هلند، به ۴۱ روز کم شده است. ضمن این که تلفات طیور در هلند ۳.۵ درصد و در ایران حدود ۹ درصد برآورد می شود.
حسینی عنوان کرد: مواردی مانند عملکرد رشد، نرخ مرگ و میر، کیفیت گوشت، عوامل محیطی و ملاحظات اقتصادی، همچون عواملی به شمار می روند که بطور مستقیم بر سن کشتار تاثیرگذارند. به عبارتی تمام این عوامل دست به دست هم داده و سن کشتار را تعیین می کنند، بدین سبب برای کاهش این فاکتور، لازم است مرغداران در مدیریت این عوامل، دقت کافی داشته باشند.
وی افزایش تعداد دفعات جوجه ریزی در سال را یکی از مزایای مدیریتی کاهش سن کشتار دانست و بیان کرد: با کاهش سن پرورش از ۴۹ روز به ۴۲ روز و حتی ۳۵ روز، تعداد دفعات جوجه ریزی از ۵.۲ بار به ترتیب به ۵.۸ و ۶.۵ بار در سال بیشتر می شود. افزایش تعداد دفعات جوجه ریزی در سال، مزایای زیادی را در بر دارد که از آن جمله می توان به حداکثر شدن استفاده از سرمایه گذاری های ثابت انجام شده، کاهش درصد هزینه های استهلاک ساختمان ها به کل هزینه ها، کوتاه شدن دوره بازگشت سرمایه، کاهش نسبت هزینه های ثابت به کل هزینه ها در سال و کاهش ریسک سرمایه گذاری اشاره نمود.
حسینی افزود: هر چه دوره پرورش جوجه کم شود احتمال درگیر شدن گله به انواع بیماریها خصوصاً بیماری هایی مانند گامبورو که در جوجه های مسن تر اتفاق می افتد و سندرم مرگ ناگهانی، لطمه و بیماریهای متابولیک کاهش پیدا می کند.
این عضو هیأت علمی، افزود: با افزایش سن، وزن جوجه بیشتر می شود، چونکه جوجه در سنین بالا به مقدار خوراک بیشتری نیاز دارد و این موضوع، بهبود ضریب تبدیل غذایی را با مانعی جدی روبرو می کند.
حسینی در پایان، اشاره کرد: طبق مطالعات انجام شده توسط پژوهشگران موسسه تحقیقات علوم دامی کشور، کاهش سن پرورش تنها به ۴۲ روز در هر دوره، سبب صرفه جویی به میزان ۶۰۰ هزار تن خوراک مصرفی می شود که معادل حداقل ۱۱ هزار میلیارد تومان در سال است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
جدیدترین ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران در مورد این مطلب