یك كارشناس مطرح كرد
علل عقب ماندگی صنعت ریلی
به گزارش میزان سنج، یک کارشناس حوزه ریلی ریشه مشکلات صنعت ریلی را اقتصاد آن عنوان نمود و اظهار داشت: برای رفع عقب ماندگی های این حوزه باید شرکتهای بخش خصوصی واقعی را بیشتر جذب این بخش کرد.
سعید قصابیان در گفتگو با ایسنا، با اشاره به اینکه حمل و نقل ریلی پاسخگوی جابجایی مسافر و بار نیست، اظهار نمود: حمل و نقل ریلی از لحاظ کیفیت و تعداد صندلی از تقاضا عقب است. یعنی کیفیت پایین است و تعداد صندلی کم است. چونکه کسب و کار حمل ونقلی ریلی مسافری برای شرکت ها صرفه اقتصادی ندارد و وقتی صرفه نداشته باشد و یا حتی در ضرر باشد نمی توان انتظار کیفیت بالا و صندلی بیشتر از آن داشت.
وی با تکیه بر این که ریشه مشکلات ریلی به اقتصاد حمل و نقل ریلی باز می گردد و تا مسئله اقتصاد ریلی مرتفع نشود وضعیت همین است، اضافه کرد: ازاین رو چون نمی توانیم پاسخگوی همه نیازها باشیم نباید مردم را مقصر شلوغی و ترافیک جاده ها و تصادفات بدانیم ؛ چون مردم راحت ترین و به صرفه ترین راه را برای سفر انتخاب می کنند و طبیعتا وقتی بلیت قطار پیدا نکنند یا برای آنها به صرفه نباشد از خودروی شخصی برای سفر استفاده می نمایند.
مزایای صنعت ریلی به شکل ریالی بازگشت ندارد
این کارشناس حوزه ریلی در مورد چگونگی ضرر و زیان در این عرصه اظهار داشت: البته حمل و نقل ریلی در همه جای دنیا حاشیه سود کمی دارد و گاها با کمک دولت ها اداره می شود اما ریشه اصلی مشکلات حمل و نقل ریلی اینست که مزایای آن به شکل ریال به این صنعت باز نمی گردد. یعنی این صنعت مزایایی را به جامعه می دهد که بازگشت ریالی ندارد.
کاهش آلودگی محیط زیست/کاهش تصادفات جاده ای
قصابیان خاطرنشان کرد: از مزایای اصلی حمل و نقل ریلی میتوان به پیشگیری از آلودگی محیط زیست اشاره نمود. مثلاً متروی تهران روزانه یک تا دو میلیون مسافر جابه جا می کند که همین منجر می شود استفاده ازخودروی شخصی کاهش پیدا کند. اما شرکت مترو مشکلات اقتصادی زیادی دارد چونکه وجوهی که تحت عنوان بلیت از مردم می گیرد یک دهم هزینه تمام شده سفر است. در واقع سرویسی که مترو برای کاهش آلودگی هوا می دهد به شکل ریال به مترو باز نمی گردد.
وی اظهار داشت: از مزایای دیگر حمل و نقل ریلی میتوان به کاهش تصادفات اشاره نمود. اگر صنعت ریلی توسعه یابد و مسافر بیشتری را جابه جا کند و مسافر کمتری به سمت جاده می رود و تلفات جاده ای کاهش زیادی خواهد داشت. از طرفی میزان مصرف سوخت در سفرهای ریلی یک ششم سفرهای جاده ای است اما این مزایا آورده ای برای صنعت ریلی ندارند.
ماده ۱۲ قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر اجرا نمی شود
این کارشناس حوزه ریلی در ادامه اظهار داشت: مزیت سوم حمل و نقل ریلی کاهش مصرف سوخت است. ماده ۱۲ قانون رفع موانع تولید رقابت پذیر عنوان کرده که هر صنعتی بتواند در سوخت صرفه جویی کند طبق فرمول مشخصی، مابه التفاوت صرفه جویی به سرمایه گذار داده خواهد شد. اما هم اکنون همین ماده ۱۲ هم اجرایی نمی شود و کسانی که در این صنعت سرمایه گذاری و مبادرت به خرید واگن یا لکوموتیو کرده اند هنوز مطالبات خویش را از محل این صرفه جویی دریافت نکرده اند.
وی ضمن اشاره به این که به علت ارزانی سوخت از مزیت ریلی در صرفه جوئی سوخت بهره برداری نمی نماییم، اظهار داشت: راه آهن و سازمان بهینه سازی مصرف سوخت در انجام ماده ۱۲ ترک فعل کرده اند. می بینیم که حتی اگر قوانین خوبی در این بخش وجود داشته باشد در گیرودار سیستم اداری گم می شود. پیامد دیگر این ترک فعل آن است که وقتی دست شرکتهای حمل و نقل ریلی برای سرمایه گذاری بسته می شود، میزان سفارش به واگن ساز هم کاسته می شود و این تولید کنندگان هم به ورطه ضرر وارد می شوند.
وی افزود: باید سرمایه های خصوصی را جذب حوزه ریلی نماییم. یعنی باید موانع از جلوی پای سرمایه گذار برداشته شود همچون با استفاده از ظرفیت ماده ۱۲.
بخش خصوصی واقعی باید جذب صنعت شود
قصابیان ضمن اشاره به شکست خصوصی سازی در صنعت ریلی اظهار داشت: خصوصی سازی از سال ۸۴ با تصویب قانون دسترسی آزاد به شبکه ریلی در این صنعت آغاز و با امروز شاهد شکست آن هستیم چونکه شرکت هایی که در این بخش کار می کنند مبتنی بر سرمایه خصوصی نبوده و به نهادهایی مختلف وابستگی دارند و عملکردشان با عملکرد راه آهن دولتی فرق زیادی ندارد. ازاین رو باید بخش خصوصی واقعی جذب این صنعت شود و از شرکتهای شبه دولتی های برای توسعه حمل و نقل ریلی آبی گرم نمی گردد. باید پول بخش خصوصی واقعی را بیاوریم. شبه دولتی ها نمی توانند صنعت ریلی را نجات دهند. باید مشوق هایی برای سرمایه گذار خصوصی واقعی قرار دهیم.
اولویت تجهیز و نوسازی ناوگان است
این کارشناس حوزه ریلی خاطرنشان کرد: اگر پولی هم آمد و وارد شبکه شد اولویت با نگهداری و تجهیز و نوسازی ناوگان و سیستم سیگنالینگ است و ایجاد خطوط جدید در اولویت های بعدی قرار می گیرد، چونکه هم اکنون از تمام ظرفیت خطوطی که راه اندازی شده به صورت کامل استفاده نمی شود.
وی در انتها اظهار داشت: در برنامه هایی بالا دستی آمده است که با تجهیز و نوسازی ناوگان باید سهم ریل در جابه جایی مسافر به ۲۰ درصد و در جابه جایی بار به ۳۰ درصد برسد در حالیکه فعلاً با این اعداد فاصله بسیاری داریم.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
جدیدترین ترین مطالب مرتبط
نظرات کاربران در مورد این مطلب